Nieuw adres….

Scholleproat is vanaf 25 april te vinden op:

www.scholleproat.blogspot.com

Een burgervader vertrekt

Enige profetische gaven kunnen vanaf heden aan mij toegedicht worden. Maar een eenvoudige Kanaalse brugwachter is een (be)dienende functie blijft natuurlijk altijd bescheiden, want voorwaar: dat is een deugd. Hoe het ook zij, in mijn vorige column stelde ik vast dat Helmer Koetje het hogerop zoekt. Bij het vliegerfeest sneed hij zich in de vingers, met snel een pleister op de wonde van hoogvlieger en medeorganisator Steven de Vries. Nu de ontknoping van deze vliegershow.

Helmer Koetje verruilt als burgemeester al in juni aanstaande Twenterand voor de groeigemeente Hoogeveen en staatssecretaris Jack de Vries houdt nog net een Joint Strike Striker in de lucht. Over dat laatste kan ik kort zijn: een compromis is als waterverf en moeilijk te verkopen.

Dan onze Helmer Koetje, die we die promotie naar het noorden van harte gunnen. Hij past er zeker, gezien z’n nuchtere instelling van “Naait Soezen”. Ook door z’n grote netwerk en naast kennis heb je ook kennissen nodig.

Het nieuws sloeg als een bom in tijdens de raadsvergadering van afgelopen dinsdag. De aanwezige journalist was toch ter plekken en ontfutselde de aanwezige raadsleden enige quotes. Op zich geen opzienbarende uitspreken en, met alle respect, dat doe je ook niet op zo’n moment. De sociaal-democraat Hans Zebel liet merken dat hij een vakbondsachtergrond heeft en liet wel het achterste van zijn tong zien. Zebel: “Koetje is een aangenaam mens en progressiever dan de meeste CDA’ers. Ik zou graag iemand als Koetje terug willen, iemand die overal van weet en toegankelijker is. Hij mag van mij wel iets linkser”. Tot zover Hans Zebel van de Geerdijk, die wat mij betreft de spijker op de kop slaat.

Eigenlijk moet je eens bij de bevolking te rade gaan, hoe nu Helmer Koetje de afgelopen acht jaar heeft gefunctioneerd. Te midden van ouderen en jongeren was hij altijd aangenaam bescheiden aanwezig. Vraag dat maar eens aan jubilerende bruidsparen, die een oprechte en levende belangstelling voor hun wel en wee merkten bij de burgervader. Vraag dat maar eens aan de organisatoren van diverse activiteiten, die altijd op Koetje konden rekenen. Waar Jack de Vries met z’n JSF worstelt, vecht Helmer Koetje tegen de andere joint, zij het in een hardere vorm. Dan kan hij verbeten zijn en gaat de strijd tegen normenvervaging en verloedering aan. Aan de ene kant een moralist en aan de andere kant ook weer ergens weer een non-conformist. Maar voor alles een gewoon mens met een hart dat voor anderen klopt en daar houden we van.

Vandaag opent Helmer Koetje als burgemeester van Twenterand het hart van Vroomshoop.

Ja daar klopt ons hart voor, al moet het Amaliaplein wat het wonen betreft geen spookstad worden. Maar daar wordt aan gewerkt en we nemen alvast een hypotheek op die toekomstige topontwikkeling. De ondernemers legden de rode loper uit en het wordt vast een echt volksfeest. Vijftig jaar na het aloude lied “Vroomshoop in Overijssel is heden honderd jaar” van juffrouw Rompelman uit Den Ham is er weer een Vroomshoops volkslied. Het refrein heb ik van een goeie kennis gekregen en geef ik alvast door:

“Vroomshoop, ons dorp gaat nooit ten onder

Al honderdvijftig jaar een wonder

Een dorp, zo sterk, zo vol vertrouwen

Aan het kanaal nu samen verder bouwen”

En zo is het maar net en het aanstaande bronzen kunstwerk 150 jaar Vroomshoop: staat daar model voor. Vijf generaties bouwen op elkaar vedan en bieden elkaar houvast. Kunst met zeggingskracht en inspiratie voor Vroomshoop. De opbrengst van de CD “Vroomshoop ie doet moe wat!” van oonze Daan Kroeze gaat naar de piramide. Dat is cool en dat in de Koele van Ensing. We kijken nu al uit naar de reünie op 29 augustus 2009, wat gaat die Diamant in Twenterand dan stralen. Tot slot: overigens ben ik van mening dat de nieuwe burgemeester van Twenterand weer in Vroomshoop moet wonen!

Koetje snijdt zich in de vingers en zoekt het hogerop

Dat de Vroomshopers gek zijn op “lichies en laampies” is bekend. Nergens in het land vind je zo’n mooie kanaalverlichting als om de vijf jaar in ons dorp. Ook de straten en wijken zijn dan en lichtend voorbeeld van hoe een veelkleurige Diamant kan flonkeren en stralen. Afgelopen weekend spande de kroon met het verlichte vliegeren met een “hele bult volk”. Daarbij gingen een flink aantal Ufo’s richting Doarleseveld, nu nog gemeente Heldern, gingen.

Nu is de verhouding tussen inwoners van de Kanaaldorpen Vroomshoop en Daarlerveen goed. Hier is geen houding van “Doar wil ik nog de klomp’n niet hebben stoan” of nog gekker en ook ietwat morbide: “Doar wi’k niet dood liggen”. Dat laatste gebeurt trouwens al met de Daarlerveners op Dennenhof in Den Ham, waar nu weer een nieuw grafheuvel verrijst. Bij de strijd om het behoud van de kleine Puntbrug mengde de uitvaartvereniging Vroomshoop-Daarlerveen zich ook doodserieus in de discussie. De liekwagen kon toch niet zo’n eind omrijden, dat kostte alleen maar brandstof. Ja, wie heeft er “geliek”? We maken er geen Punt van en overbruggen alles.

Hoe het ook zij: die rare weggesneden taartpunt uit de gemeente Twenterand moet ooit eens via een grenscorrectie terugkomen. Geografisch en sociaal gezien is dit meer dan logisch. Wie weet gaven de verlichte Ufo’s al een futurologisch voorproefje hoe de vlucht naar de toekomst met Daarlerveen moet verlopen. Ook de verlichte cijfers 150 boden een fascinerende feeërieke aanblik op het druk bezochte feestterrein..

Het internationale vliegerfeest was een schitterend festijn met 150 met elkaar verbonden vliegers als symbool van de hoge lucht van 150 jaar Vroomshoop. Burgemeester Helmer Koetje was met z’n kroost naar het feestterrein aan de Europasingel gekomen om de officiële opening te verrichten. Dat ging de burgervader prima af en natuurlijk moest hij een vlieger oplaten. Door de scherpe touwen sneed Koetje zich lelijk in de vingers en direct schoten de vrijwilligers van toe met een pleister op de wonde. Dat krijg je als je altijd aan de touwtjes wilt trekken en het hogerop zoekt. Maar zonder dollen, onze burgemeester toonde zich weer betrokken bij een volksfeest en het was ook een mooi om te zien om z’n drie kinderen in de weer en in touw waren met de gekregen Diamant-vliegertjes. Dan ontdek je dat we in wezen weer volop kind zijn met het vliegeren en dat in een zeer positieve betekenis. Die vrijheid, de onafhankelijkheid en ook de creatieve handvaardigheid gaan hand in hand.

Ook de Paasshow op Vroomshoop-Oost was een evenement om U tegen te zeggen en ook hier: complimenten aan de organisatoren. Er kon tussen een roofvogelshow en een modellenshow gekozen worden. Dan lijkt de keus niet moeilijk, hoewel er nog te veel aasgieren rondcirkelen boven de wereldmodellen.

Maar goed, we houden het schuurtje bij het huisje en deze wedstrijd van de jonge schonen uit Vroomshoop en omgeving staat model voor “schone wille”. Op de grote dag van de opening van ’t Hart van Vroomshoop op zaterdag 25 april komen de bevallige meiden weer heupwiegend opdraven, daar zien wij alweer naar uit. Volgende week meer over de reanimatie van het Hart, dat ons hart ook sneller laat kloppen.

Eerst maken we nog aanstaande weekend het grote Twenteranddansspektakel in De Stobbe mee. We komen adem te kort om al die evenementen te volgen en zo komt de wensdroom van de Oranjevereniging en de vele vrijwilligers van de organisatie 150 jaar Vroomshoop uit. Vroomshoop bruist na anderhalve eeuw als nooit tevoren, of in de woorden van de Friese dominee Lubbert Adema, die ook z’n hart verloren heeft aan Vroomshoop: “k Voel je trekken tot ik terug ben, altijd weer vertrouwde grond, Vroomshoop mijn dorpje, hart van Twenterand!”

Vroomshoopse cultuur stijgt tot grote hoogte

Door drukke scheepvaart ben ik deze week wat over tijd. Maar goed, dat is niet zo merkbaar bij mannen. Toch ben ik nog op tijd om tussen de eieren door nog wat uit te broeden voor mijn trouwe lezers.

Het laatste avondmaal fascineert mensen. Einde en vooral ook: nieuw begin. Ook kunstenaars laten zich inspireren door dat bewogen afscheid en de aankondiging van het lijden door Christus. Wereldberoemde schilderijen, maar ook een prachtige in hout uitgesneden weergave van onze Vroomshoopse houtsnijder Berend Koster. Dat is te zien tijdens de kunstroute, die in de feestweken in september is te volgen.

Ja, we doen op allerlei manieren aan cultuur en dat hoort ook zeker bij de 150-jarige Diamant in Twenterand. Vorig weekend was er cultuurhistorie te zien met de oude voertuigen van Keep Them Rolling, die over de grote Puntbrug kwamen. Deze week was er de uitvoering van de verstilde Passiestonde door het christelijk mannenkoor met onze eigen Gezinus Veldman in een volle Hervormde kerk. Dit paasweekend is er weer een geheel andere volkscultuur van de leden van de power kiting Zuid en oost. Een internationaal vliegerfeest door gewoon wat vrienden uit Vroomshoop, Daarlerveen, Westerhaar en het Limburgse Brunssum, die erin slagen om een kleurrijk en inspirerend festival op de locatie Vroomshoop-Oost te realiseren. De wind is hun beste vrind en dit vliegerfeest is letterlijk een van de hoogtepunten van anderhalve eeuw Vroomshoop. Er is zelfs een Nederlands kampioenschap vliegerdansen van tango tot breakdance. Dansleraar Sjon Brunsman kan helemaal uit zijn dak. Benny Jansen uit het Noordernest is een van de bevlogen organisatoren en je voelt het op je klompen, compleet met het logo van deze vriendenclub, aan: deze mensen zijn uit het goeie hout gesneden.

Ze dragen het ware kenmerk van de echte Vroomshopers: gewoon doen en dat in dubbel betekenis. In totaal 150 verlichte UFO’s verlaten bij het nachtvliegeren met een persoonlijke wens de Vroomshoopse dreven. Mijn wens is dat de veelkeurige Diamant van Vroomshoop zal flonkeren als nooit tevoren.

Het Hart van Vroomshoop is een van die hartenwensen, die vervuld is. Het wordt steeds drukker op het Amaliaplein en Vroomshoop ontwikkelt zich steeds meer tot een regionaal koopcentrum van betekenis,. Ons hart klopt niet alleen voor ons dorp, het Hart is volledig gereanimeerd en dat is best een feestje waard met de pakweg 60 ondernemers.

Tijdens die dag is er straattheater, zijn er lopende orkesten en modeshows en zingt het mannenkoor een heuse medley van Vroomshoop. Onze oud-plaatsgenoot Daan Kroeze brengt live het lied “Vroomshoop, ie doet mie wat!” en dan komt het vast voor de bakker.

Al dat feestgedruis is in schrille tegenstelling tot de stilte rondom het Fronttheater. De politiek lijkt eerder een Fronthater. De stichting Welzijn Twenterand bungelt al langere tijd aan een dun koord en alle opgebouwde goodwill lijkt verspeeld. Kreten als “De stekker eruit!” en “Onder curatele stellen” vallen al in de raadszaal. Bedroevend en hoe kan jeugd en jongerenwerk nog meer in de steek gelaten worden? Het Front transformeerde Nota Bene van een jongereninloop met vraagtekens naar een inspirerende jongerencultuur met uitroeptekens. Een digitaal muziekproject ontwikkelt zich op een aansprekende wijze. Een enkele buurtbewoner en verschillende raadsleden spreken een geheel andere (digi)taal, waar zeker geen muziek inzit. Valse noten en met weemoed denk je dan terug aan de bloeiende periode van sociaal-cultuur werk in het Lieniezer, waar het ijzer gesmeed werd, toen het heet was. Vroomshoop heeft ook in het verleden gefietst bij tegenwind en heeft overwonnen. Die UFO van Binnenmars moet toch eens in hogere sferen komen, denk je dan. Het wereldberoemde boek De Kite Runner, de Vliegeraar van Khaled Hosseini bevat elementen van liefde, eer, schuld en verlossing.

Laat dit z’n vertaling krijgen in Vroomshoop met liefde en verlossing voorop. Prettige Pasen gewenst, ook bij de show in Vroomshoop-Oost.

Eltjo Haselhoff heeft de sleutel in handen

Han Pape van het Twentse opinieblad De Roskam was laatst te gast in Vroomshoop. Hij beschreef de ziel van ons volk en dat op een schier ongeëvenaarde wijze in prachtig beeldend taalgebruik. Han houdt van het aloude journalistieke ambachtelijk handwerk, is niet met een mobiele telefoon te betrappen en houdt van sfeer en gezelligheid. Geen wonder dat hij op die bewuste vrijdagnacht met “vulle wille’ onder de Vroomshopers verbleef.
Pape herkent dat oeroude gevoel van “ruwe bolster en blanke pit” wel. Zo schrijft Pape ook. Neem zijn beschouwing over de huidige kredietcrisis. Ik laat hem even aan het woord.
“Om te zeggen crisis, nee, crisis is als je verkering uitgaat, je kind iets overkomt, je vriend doodgaat, je favoriete boom wordt omgehakt, crisis is mensen zien lijden aan het leven, crisis is een verzameling bankiers in een businessruimte, plaatpoetsende grootverdieners, smerige schoonmakers, crisis is ook dat we minderbedeelden naar voedselbanken bonjouren, het onderwijs verkloten, ons laten terroriseren door een dreiging van terreur, privacy inleveren voor schijnveiligheid, zwartdenken en zwartmaken, omdat er mensen bestaan, die donkerder zijn dan wij”.

Tot zover Han Pape. Inderdaad, crisis is het als je vriend doodgaat. Bij het lezen van die zin moest ik direct denken aan Gerrit Slomp, een ware vriend van Vroomshoop. Altijd was Gerrit in de weer met z’n fototoestel om allerlei zaken op de gevoelige plaats vast te leggen. Hij ademde ook sport en was veel te vinden bij TOP en bij de Boys. Onafscheidelijk dan met zijn zoon Gerben, die als fotograaf in zijn voetsporen lijkt te treden. Overal had Gerrit belangstelling voor en met iedereen maakte hij een praatje maken. Zulke betrokken en bewogen mensen heeft een dorpsgemeenschap nodig. Een hartstilstand maakte ineens een eind aan het leven van Gerrit Slomp, nog maar 48 jaar jong. Laten wij hem gedenken en in dankbare herinnering houden. Laten we ook zijn echtgenote Rianne en hun zoon Gerben gedenken en we wensen hen heel veel sterkte toe. Inderdaad, dat is een echte crisis, waar we slechts bij kunnen zwijgen.

Over een belangrijke Vroomshoopse zaak wil ik het ook nog even hebben: ons aanstaande dorpscentrum. De Harmonie Vroomshoop heeft gelijk: de onzekerheid duurt te lang. In muzikale termen kan ze onmogelijk de loftrompet steken op de voortgang van de de centrumvisie. In tegendeel: de klankkleur is in mineur en de nood is groot. Het is de hoogste tijd voor de positieve doorbraak. De Harmonie Vroomshoop als erkende grootgebruiker van het MCC zie ik nog kiezen voor een eigen ruimte, als het zo (niet) doorgaat. Een broedende kip moet je niet storen, wordt er dat gezegd. Maar ei ei, het duurt al zo lang en wij als Vroomshopers hebben recht op duidelijkheid en perspectief. Kijk eens naar Dedemsvaart waar ze wel een theater voor elkaar boksen. Wie gaat er in Vroomshoop nu eens opstaan? Waar Den Ham z’n dorpsraad krijgt, heeft Dedemsvaart z’n Barend Rooseboom, dynamisch voorzitter van de historische vereniging Avereest. Inderdaad, eens bekend van de Vroomshoopse boekwinkel langs het kanaal. Deze erkende doorzetter van de veengrond slaagt er wel in om voorzieningen te krijgen om U tegen te zeggen. Kijken we naar Vroomshoop: waarom pakt bijvoorbeeld Eltjo Haselhoff niet die sleutelrol? Hij heeft als voorzitter van raad van commissarissen toch genoeg in de melk te brokkelen bij Vestion, een belangrijke investeerder in ons centrumplan.

Deze week sprak Eltjo nog in over de toekomstvisie van Twenterand. Allemaal leuk en aardig, maar mijn advies aan hem: laat hier en nu ook wat zien. Zet hem op, eigenheimer van de Hoofdstraat, het is tijd voor Keep them Rolling en de D-day en V-day voor Vroomshoop. Eltjo, je hebt nog geen eerappelmoeheid, doe het, de kop d’r veur, dit mut goud komm’n met de Diamant in Twenterand.